Język niemiecki zalicza się zasadniczo do typu języków fleksyjnych, przy czym odmiana rzeczownika jest stosunkowo uboga i do oznaczenia liczby i przypadka używa się przede wszystkim rodzajników. Język niemiecki ma liczbę pojedynczą z 3 rodzajami – męskim, żeńskim i nijakim, oraz liczbę mnogą bez podziału na rodzaje. Rodzaje ...

Język angielski, angielszczyzna (ang.English language / 'ɪ ŋ g l ɪ ʃ 'l æ ŋ g w ɪ ʤ /, English) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in. Stanach Zjednoczonych, Irlandii, Kanadzie, RPA, Australii i Nowej Zelandii.Pełni funkcję języka …

Język niderlandzki (niderl.Het Nederlands), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.Dla 23 mln ludzi jest językiem ojczystym (pierwszym), a dla kolejnych 5 mln drugim językiem.Większość użytkowników tego języka mieszka na zachodzie Europy. Niderlandzki objęty jest oficjalnym statusem języka …

Język dolnoniemiecki a (wysoko)niemiecki. Język dolnoniemiecki różni się od (wysoko)niemieckiego między innymi tym, że nie zaszedł w nim proces zwany drugą przesuwką spółgłoskową. Łączy go to z językami skandynawskimi (duński, szwedzki, norweski, islandzki, farerski), a także z fryzyjskim i angielskim.

Nynorsk („nowonorweski”) – jeden z dwóch oficjalnych standardów piśmienniczych języka norweskiego.Drugim standardem jest znacznie bardziej popularny bokmål.. Nynorsk wywodzi się ze standardu zwanego landsmålem („język krajowy”), który został opracowany przez Ivara Aasena na bazie gwar ludowych zachodniej części Norwegii (głównie Vestlandet, środkowej …

Bokmål [ˈ b u ː k m ɔ ː l] (dosł. „język książkowy”) – jeden z dwóch oficjalnych standardów piśmienniczych języka norweskiego.Około 85–90% mieszkańców Norwegii pisze w wariancie bokmål niezależnie od dialektu, jest to również forma najczęściej nauczana na kursach języka norweskiego dla obcokrajowców.. Oficjalnie nazwy „bokmål” używa się tylko w ...

Dialekt alemański (nazwa własna: Alemannisch) – grupa zróżnicowanych gwar górnoniemieckich języka wysokoniemieckiego z rodziny języków germańskich.Bywa określany jako odrębny od niemieckiego język alemański.Funkcjonuje głównie w formie mówionej; funkcję języka literackiego na obszarze jego występowania pełni standardowa niemczyzna.

Księstwo pomorskie (łac. Ducatus Pomeraniae, niem. Herzogtum Pommern) – historyczne państwo na wybrzeżu Bałtyku.Władzę w nim sprawowali książęta pomorscy z dynastii Gryfitów.Okresowo lenno polskie, duńskie, a następnie księstwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego.We wczesnym średniowieczu językiem używanym na tych ziemiach był język …

Język kaszubski, dialekt kaszubski (kaszub.kaszëbsczi jãzëk, kaszëbskô mòwa, pòmòrsczi jãzëk, kaszëbskò-słowińskô mòwa) – mowa zachodniosłowiańska i lechicka o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za odrębny język lub dialekt języka polskiego.Często przyjmowane jest stanowisko pośrednie, unika się określania jej jako „język ...

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.Zaświadczona od połowy II tysiąclecia p.n.e. w Indiach, Europie (stąd przymiotnik „indoeuropejskie”) oraz Azji Zachodniej, współcześnie w użyciu na wszystkich zamieszkałych kontynentach.Obejmuje kilkaset spokrewnionych ze sobą języków bądź etnolektów, którymi …