Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.Zaświadczona od połowy II tysiąclecia p.n.e. w Indiach, Europie (stąd przymiotnik „indoeuropejskie”) oraz Azji Zachodniej, współcześnie w użyciu na wszystkich zamieszkałych kontynentach.Obejmuje kilkaset spokrewnionych ze sobą języków bądź etnolektów, którymi …

Języki semickie – rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego.Językami semickimi posługuje się obecnie ok. 280 mln mówiących, zamieszkujących głównie na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i Etiopii.. Rodzina języków semickich obejmuje języki fleksyjne, poświadczone od końca IV tysiąclecia p.n.e. do dziś.

Wymiany głoskowe. Zrozumienie polskiej gramatyki staje się o wiele prostsze po uwzględnieniu ogólnych zasad wymian głoskowych. Fonemy i, y. W zgodnej opinii autorów współczesnych opracowań głoski [i] i [y] stanowią dwa fonemy.W końcówkach gramatycznych jednak zachowują się prawie zawsze zgodnie z dawniejszą teorią, sugerującą istnienie jednego fonemu:

Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.Pojęcia tego używa się w opozycji do słownictwa rodzimego. Mianem pożyczek określa się wszystkie obce w strukturze danego języka wyrazy, zwroty, typy derywatów, formy …

Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański (scs. ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ / словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ) – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki). Język scs. w morfologii i fonologii wykazywał pewne cechy ...

Quenya (wym. ['k ʷ ɛ n ʲ a]), także język quenejski, Wysoka Mowa (qya.tarquesta), Starodawna Mowa, język eldariński, elfia łacina – sztuczny język opracowany przez J.R.R. Tolkiena.. Rozwój quenyi przebiega od etapu prajęzyka wspólnego dla wszystkich języków elfów ze stworzonej przez Tolkiena mitologii Śródziemia do etapu osadzonego w czasie akcji Władcy Pierścieni.

Międzynarodowy alfabet fonetyczny (skrót MAF) – system alfabetyczny transkrypcji fonetycznej oparty w większości na alfabecie łacińskim.Został opracowany pod koniec XIX wieku przez Międzynarodowe Towarzystwo Fonetyczne jako ustandaryzowana reprezentacja dźwięków we wszystkich językach mówionych.MAF używany jest w leksykografii, przez nauczycieli i …

Języki pozycyjne są zazwyczaj izolujące. języki przypadkowe – decyduje forma wyrazów określających, np. język polski: Marek zabił lwa lub lwa zabił Marek vs. lew zabił Marka. Języki przypadkowe są zazwyczaj fleksyjne bądź aglutynacyjne. języki koncentryczne (inkorporujące) – decyduje forma wyrazu określanego, np.

języki izolujące; języki aglutynacyjne; języki fleksyjne; Wydał indyjskie epopeje Bhagavadgitę i Ramajanę. Napisał też Observation sur la langue et la littérature provançale (Paryż 1814). Linki zewnętrzne

Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw. dobie staropolskiej, którą umownie wyznacza się między rokiem 1136 (lub X wiekiem) a przełomem XV i XVI wieku. W początkach doby staropolskiej pojawiły się pierwsze różnice między poszczególnymi językami zachodniosłowiańskimi, zwłaszcza między grupami: czesko-słowacką a lechicką (język polski, …