Voir aussi Bibliographie (en) Satya Ranjan Banerjee, The Eastern School of Prakrit Grammarians : a linguistic study, Calcutta, Vidyasagar Pustak Mandir, 1977 (en) Peter T. Daniels (dir.) et William Bright (dir.), The World's Writing Systems, Oxford et New York, Oxford University Press, 6 juin 1996, xlvi + 920 p. (ISBN 978-0-19-507993-7, présentation en ligne)

Prakrit (Sanskrit, प्राकृत, n., prākṛta) (auch mittelindische Sprachen genannt) ist die Bezeichnung für diejenigen indoarischen Sprachen, die in der sprachgeschichtlichen Entwicklung auf das Altindische folgen. Sie wurden etwa in der Zeit vom 6. Jahrhundert v. Chr. bis zum 11. Jahrhundert n. Chr. gesprochen.

Prakrit. Med prakrit i egentlig mening avses de prakritdialekter, som används i de klassiska indiska dramerna. De förnämsta dialekterna är här maharashtri, Chauraseni, magadhi och paikachi. Av dessa fyra är de allmännaste den första (i verserna) och den andra (i den prosaiska dialogen). De övriga påträffas mera sällan.

Prakrit. Prakrits (van prakrta, dat natuurlijk betekent) zijn de Indo-Arische talen en dialecten die gesproken werden in het oude India. De prakrits werden gebruikt als spreektaal, en kunnen daarin worden geplaatst tegenover het Sanskriet dat als literaire taal gebruikt werd en een echte geschreven grammatica ontwikkelde.